Substantiv
Sülven: Puf·fer
Plural: Puf­fers m de Puf­fer
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Vonmiddag hebbt wi Puffers eten.

Etymologie:

Woort afleidt von: -er