Utspraak op Platt: /tɔkəln/
Verb
Sülven: to·ckeln
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
engelsch:

Verbformen:

Infinitiv:
to­ckeln
PPP:
to­ckelt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik to­ckel
du to­ckelst
he/se/dat to­ckelt
wi to­ckelt
ji to­ckelt
se to­ckelt
Vergangen Tiet:
ik to­ckel
du to­ckelst
he/se/dat to­ckel
wi to­ckeln
ji to­ckeln
se to­ckeln
Perfekt:
ik bün to­ckelt
du büst to­ckelt
he/se/dat is to­ckelt
wi sünd to­ckelt
ji sünd to­ckelt
se sünd to­ckelt
Kunjunktiv:
ik to­ckel
du to­ckelst
he/se/dat to­ckel
wi to­ckeln
ji to­ckeln
se to­ckeln
Imperativ:
to­ckel!
to­ckelt!

Etymologie:

Woort afleidt von: tocken