Utspraak op Platt: /ɾuːtlɔːtn̩/
Verb
Sülven: rut·la·ten
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
engelsch:
Bispelen:
Ik heff de Katt in’n Goorn rutlaten.

Verbformen:

Infinitiv:
rut­la­ten
PPP:
rut­la­ten
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik laat rut
du lett­st rut
he/se/dat lett rut
wi laat rut
ji laat rut
se laat rut
Vergangen Tiet:
ik leet rut
du leetst rut
he/se/dat leet rut
wi le­ten rut
ji le­ten rut
se le­ten rut
Perfekt:
ik heff rut­la­ten
du hest rut­la­ten
he/se/dat hett rut­la­ten
wi hebbt rut­la­ten
ji hebbt rut­la­ten
se hebbt rut­la­ten
Kunjunktiv:
ik leet rut
du leetst rut
he/se/dat leet rut
wi le­ten rut
ji le­ten rut
se le­ten rut
Imperativ:
laat rut!
laat rut!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: rut + laten