bullerig op Plattdüütsch

Utspraak op Platt: /bʊləɾɪç/

Adjektiv

Sülven: bul·le·rig

bulleriger bullerigst

[1]

Opbowoortschatt

plattdüütsch:

lieks füünsch

düütsch:

aufbrausend

reizbar

nedderlandsch:

oplopend

opbruizend

engelsch:

irascible

quick-tempered

Bispelen:

He is son bullerigen Keerl, de sik jümmer lieks mit all Lüüd in ’e Wull kriggt.

[2]

Randwoortschatt

plattdüütsch:

en Toon maken, de bullert

düütsch:

polterig

polternd

engelsch:

rumbling

Bispelen:

De Ackerwagen löppt so bullerig.

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: bullern + -ig

Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.