Utspraak op Platt: /bəɡnabəln/
Verb
Sülven: be·gnab·beln
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
De Müüs hebbt den Schinken begnabbelt.

Verbformen:

Infinitiv:
be­gnab­beln
PPP:
be­gnab­belt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik be­gnab­bel
du be­gnab­belst
he/se/dat be­gnab­belt
wi be­gnab­belt
ji be­gnab­belt
se be­gnab­belt
Vergangen Tiet:
ik be­gnab­bel
du be­gnab­belst
he/se/dat be­gnab­bel
wi be­gnab­beln
ji be­gnab­beln
se be­gnab­beln
Perfekt:
ik heff be­gnab­belt
du hest be­gnab­belt
he/se/dat hett be­gnab­belt
wi hebbt be­gnab­belt
ji hebbt be­gnab­belt
se hebbt be­gnab­belt
Kunjunktiv:
ik be­gnab­bel
du be­gnab­belst
he/se/dat be­gnab­bel
wi be­gnab­beln
ji be­gnab­beln
se be­gnab­beln
Imperativ:
be­gnab­bel!
be­gnab­belt!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: be- + gnabbeln