Utspraak op Platt: /dɪçthaʊ̯ən/
Verb
Sülven: dicht·hau·en
[1]
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
mit en Slag dichtmaken
düütsch:
zuschlagen
Tür etc.
Bispelen:
He weer füünsch un hett mi de Döör vör de Nees dichthaut.

Verbformen:

Infinitiv:
dicht­hau­en
PPP:
dicht­haut
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik hau dicht
du haust dicht
he/se/dat haut dicht
wi haut dicht
ji haut dicht
se haut dicht
Vergangen Tiet:
ik hau dicht
du haust dicht
he/se/dat hau dicht
wi haun dicht
ji haun dicht
se haun dicht
Perfekt:
ik heff dicht­haut
du hest dicht­haut
he/se/dat hett dicht­haut
wi hebbt dicht­haut
ji hebbt dicht­haut
se hebbt dicht­haut
Kunjunktiv:
ik hau dicht
du haust dicht
he/se/dat hau dicht
wi haun dicht
ji haun dicht
se haun dicht
Imperativ:
hau dicht!
haut dicht!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: dicht + hauen

Tohoopsett Wöör:

dicht
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.