Utspraak op Platt: /mʊkɐn/
Verb
Sülven: mu·ckern
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
[2]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
sik jümmer wedder bemarkbor maken
Bispelen:
De Tohn muckert mi.

Verbformen:

Infinitiv:
mu­ckern
PPP:
mu­ckert
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik mu­cker
du mu­ckerst
he/se/dat mu­ckert
wi mu­ckert
ji mu­ckert
se mu­ckert
Vergangen Tiet:
ik mu­cker
du mu­ckerst
he/se/dat mu­cker
wi mu­ckern
ji mu­ckern
se mu­ckern
Perfekt:
ik heff mu­ckert
du hest mu­ckert
he/se/dat hett mu­ckert
wi hebbt mu­ckert
ji hebbt mu­ckert
se hebbt mu­ckert
Kunjunktiv:
ik mu­cker
du mu­ckerst
he/se/dat mu­cker
wi mu­ckern
ji mu­ckern
se mu­ckern
Imperativ:
mu­cker!
mu­ckert!

Etymologie:

Woort afleidt von: mucken