Utspraak op Platt: /ʃʊmpəln/
Verb
Sülven: schum·peln
[1]
Randwoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
unseker gahn, sik bi’t Gahn hen un her bewegen
düütsch:
schaukelnd gehen
humpeln

Verbformen:

Infinitiv:
schum­peln
PPP:
schum­pelt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik schum­pel
du schum­pelst
he/se/dat schum­pelt
wi schum­pelt
ji schum­pelt
se schum­pelt
Vergangen Tiet:
ik schum­pel
du schum­pelst
he/se/dat schum­pel
wi schum­peln
ji schum­peln
se schum­peln
Perfekt:
ik heff schum­pelt
du hest schum­pelt
he/se/dat hett schum­pelt
wi hebbt schum­pelt
ji hebbt schum­pelt
se hebbt schum­pelt
Kunjunktiv:
ik schum­pel
du schum­pelst
he/se/dat schum­pel
wi schum­peln
ji schum­peln
se schum­peln
Imperativ:
schum­pel!
schum­pelt!
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.