Utspraak op Platt: /ʏmlɔːdn̩/
Verb
Sülven: üm·la·den
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:

Verbformen:

Infinitiv:
üm­la­den
PPP:
üm­laadt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik laad üm
du laadst üm
he/se/dat laadt üm
wi laadt üm
ji laadt üm
se laadt üm
Vergangen Tiet:
ik laad üm
du laadst üm
he/se/dat laad üm
wi la­den üm
ji la­den üm
se la­den üm
Perfekt:
ik heff üm­laadt
du hest üm­laadt
he/se/dat hett üm­laadt
wi hebbt üm­laadt
ji hebbt üm­laadt
se hebbt üm­laadt
Kunjunktiv:
ik laad üm
du laadst üm
he/se/dat laad üm
wi la­den üm
ji la­den üm
se la­den üm
Imperativ:
laad üm!
laadt üm!
Infinitiv:
üm­la­den
PPP:
üm­la­den
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik laad üm
du laadst üm
he/se/dat laadt üm
wi laadt üm
ji laadt üm
se laadt üm
Vergangen Tiet:
ik laad üm
du laadst üm
he/se/dat laad üm
wi la­den üm
ji la­den üm
se la­den üm
Perfekt:
ik heff üm­la­den
du hest üm­la­den
he/se/dat hett üm­la­den
wi hebbt üm­la­den
ji hebbt üm­la­den
se hebbt üm­la­den
Kunjunktiv:
ik laad üm
du laadst üm
he/se/dat laad üm
wi la­den üm
ji la­den üm
se la­den üm
Imperativ:
laad üm!
laadt üm!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: üm + laden