Utspraak op Platt: /anlaxn̩/
Verb
Sülven: an·la·chen
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
Bispelen:
Se hett mi so fründlich anlacht.

Verbformen:

Infinitiv:
an­la­chen
PPP:
an­lach­t
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik la­ch an
du lach­st an
he/se/dat lach­t an
wi lach­t an
ji lach­t an
se lach­t an
Vergangen Tiet:
ik la­ch an
du lach­st an
he/se/dat la­ch an
wi la­chen an
ji la­chen an
se la­chen an
Perfekt:
ik heff an­lach­t
du hest an­lach­t
he/se/dat hett an­lach­t
wi hebbt an­lach­t
ji hebbt an­lach­t
se hebbt an­lach­t
Kunjunktiv:
ik la­ch an
du lach­st an
he/se/dat la­ch an
wi la­chen an
ji la­chen an
se la­chen an
Imperativ:
la­ch an!
lach­t an!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: an + lachen