Verb
Sülven: la·chen
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
Amüseertwesen wiesen dör Mimik un Toon
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Lach nich! Ik heff mi wehdaan.
[2]
Randwoortschatt
Figurativ
plattdüütsch:
düütsch:
Bispelen:
De Sünn, de lacht.

Verbformen:

Infinitiv:
la­chen
PPP:
lach­t
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik la­ch
du lach­st
he/se/dat lach­t
wi lach­t
ji lach­t
se lach­t
Vergangen Tiet:
ik la­ch
du lach­st
he/se/dat la­ch
wi la­chen
ji la­chen
se la­chen
Perfekt:
ik heff lach­t
du hest lach­t
he/se/dat hett lach­t
wi hebbt lach­t
ji hebbt lach­t
se hebbt lach­t
Kunjunktiv:
ik la­ch
du lach­st
he/se/dat la­ch
wi la­chen
ji la­chen
se la­chen
Imperativ:
la­ch!
lach­t!