Utspraak op Platt: /ɾafkɾiːɡn̩/
Verb
Sülven: raf·krie·gen
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Kannst du mi de Doos von’t Schapp rafkriegen?

Verbformen:

Infinitiv:
raf­krie­gen
PPP:
raf­kre­gen
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik krieg raf
du krigg­st raf
he/se/dat krigg­t raf
wi kriegt raf
ji kriegt raf
se kriegt raf
Vergangen Tiet:
ik kreeg raf
du kreegst raf
he/se/dat kreeg raf
wi kre­gen raf
ji kre­gen raf
se kre­gen raf
Perfekt:
ik heff raf­kre­gen
du hest raf­kre­gen
he/se/dat hett raf­kre­gen
wi hebbt raf­kre­gen
ji hebbt raf­kre­gen
se hebbt raf­kre­gen
Kunjunktiv:
ik kreeg raf
du kreegst raf
he/se/dat kreeg raf
wi kre­gen raf
ji kre­gen raf
se kre­gen raf
Imperativ:
krieg raf!
kriegt raf!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: raf + kriegen