Utspraak op Platt: /dɔːlkɾiːɡn̩/
Verb
Sülven: dal·krie·gen
[1]
Opbowoortschatt
Bispelen:
De hett önnige Knööv, de is so licht nich daltokriegen.
[2]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
engelsch:
Bispelen:
Ik heff dat Rollo hoogmaakt, aver denn kunn ik dat nich wedder dalkriegen.
[3]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Krieg eerst dat Book von’t Boord dal.

Verbformen:

Infinitiv:
dal­krie­gen
PPP:
dal­kre­gen
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik krieg dal
du krigg­st dal
he/se/dat krigg­t dal
wi kriegt dal
ji kriegt dal
se kriegt dal
Vergangen Tiet:
ik kreeg dal
du kreegst dal
he/se/dat kreeg dal
wi kre­gen dal
ji kre­gen dal
se kre­gen dal
Perfekt:
ik heff dal­kre­gen
du hest dal­kre­gen
he/se/dat hett dal­kre­gen
wi hebbt dal­kre­gen
ji hebbt dal­kre­gen
se hebbt dal­kre­gen
Kunjunktiv:
ik kreeg dal
du kreegst dal
he/se/dat kreeg dal
wi kre­gen dal
ji kre­gen dal
se kre­gen dal
Imperativ:
krieg dal!
kriegt dal!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: dal + kriegen