Utspraak op Platt: /uːtkɛn̩/
Verb
Sülven: ut·ken·nen
[1]
Opbowoortschatt
sik ~
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Dor kenn ik mi nich mit ut.

Verbformen:

Infinitiv:
ut­ken­nen
PPP:
ut­kenn­t
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik kenn ut
du kenn­st ut
he/se/dat kenn­t ut
wi kenn­t ut
ji kenn­t ut
se kenn­t ut
Vergangen Tiet:
ik kenn ut
du kenn­st ut
he/se/dat kenn ut
wi ken­nen ut
ji ken­nen ut
se ken­nen ut
Perfekt:
ik heff ut­kenn­t
du hest ut­kenn­t
he/se/dat hett ut­kenn­t
wi hebbt ut­kenn­t
ji hebbt ut­kenn­t
se hebbt ut­kenn­t
Kunjunktiv:
ik kenn ut
du kenn­st ut
he/se/dat kenn ut
wi ken­nen ut
ji ken­nen ut
se ken­nen ut
Imperativ:
kenn ut!
kenn­t ut!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: ut + kennen