Utspraak op Platt: /hɛnviːzn̩/
Verb
Sülven: hen·wie·sen
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
[2]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
en Henwies maken
düütsch:

Verbformen:

Infinitiv:
hen­wie­sen
PPP:
hen­wiest
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik wies hen
du wiest hen
he/se/dat wiest hen
wi wiest hen
ji wiest hen
se wiest hen
Vergangen Tiet:
ik wies hen
du wiest hen
he/se/dat wies hen
wi wie­sen hen
ji wie­sen hen
se wie­sen hen
Perfekt:
ik heff hen­wiest
du hest hen­wiest
he/se/dat hett hen­wiest
wi hebbt hen­wiest
ji hebbt hen­wiest
se hebbt hen­wiest
Kunjunktiv:
ik wies hen
du wiest hen
he/se/dat wies hen
wi wie­sen hen
ji wie­sen hen
se wie­sen hen
Imperativ:
wies hen!
wiest hen!
Infinitiv:
hen­wie­sen
PPP:
hen­we­sen
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik wies hen
du wis­st hen
he/se/dat wis­st hen
wi wiest hen
ji wiest hen
se wiest hen
Vergangen Tiet:
ik wees hen
du weest hen
he/se/dat wees hen
wi we­sen hen
ji we­sen hen
se we­sen hen
Perfekt:
ik heff hen­we­sen
du hest hen­we­sen
he/se/dat hett hen­we­sen
wi hebbt hen­we­sen
ji hebbt hen­we­sen
se hebbt hen­we­sen
Kunjunktiv:
ik wees hen
du weest hen
he/se/dat wees hen
wi we­sen hen
ji we­sen hen
se we­sen hen
Imperativ:
wies hen!
wiest hen!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: hen + wiesen