Utspraak op Platt: /tvaɪ̯kɾiːɡn̩/
Verb
Sülven: twei·krie·gen
[1]
Opbowoortschatt
Bispelen:
Ik heff mien Slötel afbraken. — Du kriggst ok allens twei

Verbformen:

Infinitiv:
twei­krie­gen
PPP:
twei­kre­gen
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik krieg twei
du krigg­st twei
he/se/dat krigg­t twei
wi kriegt twei
ji kriegt twei
se kriegt twei
Vergangen Tiet:
ik kreeg twei
du kreegst twei
he/se/dat kreeg twei
wi kre­gen twei
ji kre­gen twei
se kre­gen twei
Perfekt:
ik heff twei­kre­gen
du hest twei­kre­gen
he/se/dat hett twei­kre­gen
wi hebbt twei­kre­gen
ji hebbt twei­kre­gen
se hebbt twei­kre­gen
Kunjunktiv:
ik kreeg twei
du kreegst twei
he/se/dat kreeg twei
wi kre­gen twei
ji kre­gen twei
se kre­gen twei
Imperativ:
krieg twei!
kriegt twei!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: twei + kriegen