Utspraak op Platt: /hɛnfaln̩/
Verb
Sülven: hen·fal·len
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Ik bün utglippt un henfullen.

Verbformen:

Infinitiv:
hen­fal­len
PPP:
hen­ful­len
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik fall hen
du fall­st hen
he/se/dat fall­t hen
wi fall­t hen
ji fall­t hen
se fall­t hen
Vergangen Tiet:
ik füll hen
du füll­st hen
he/se/dat füll hen
wi fül­len hen
ji fül­len hen
se fül­len hen
Perfekt:
ik bün hen­ful­len
du büst hen­ful­len
he/se/dat is hen­ful­len
wi sünd hen­ful­len
ji sünd hen­ful­len
se sünd hen­ful­len
Kunjunktiv:
ik füll hen
du füll­st hen
he/se/dat füll hen
wi fül­len hen
ji fül­len hen
se fül­len hen
Imperativ:
fall hen!
fall­t hen!
Infinitiv:
hen­fal­len
PPP:
hen­fal­len
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik fall hen
du fall­st hen
he/se/dat fall­t hen
wi fall­t hen
ji fall­t hen
se fall­t hen
Vergangen Tiet:
ik full hen
du full­st hen
he/se/dat full hen
wi ful­len hen
ji ful­len hen
se ful­len hen
Perfekt:
ik bün hen­fal­len
du büst hen­fal­len
he/se/dat is hen­fal­len
wi sünd hen­fal­len
ji sünd hen­fal­len
se sünd hen­fal­len
Kunjunktiv:
ik full hen
du full­st hen
he/se/dat full hen
wi ful­len hen
ji ful­len hen
se ful­len hen
Imperativ:
fall hen!
fall­t hen!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: hen + fallen