Utspraak op Platt: /biːbøːɡn̩/
Verb
Sülven: bi·bö·gen
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Dat schöölt wi em al bibögen.
[2]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Ik kunn em dat bibögen, dat de Saak wichtig is.

Verbformen:

Infinitiv:
bi­bö­gen
PPP:
bi­böögt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik böög bi
du böögst bi
he/se/dat böögt bi
wi böögt bi
ji böögt bi
se böögt bi
Vergangen Tiet:
ik böög bi
du böögst bi
he/se/dat böög bi
wi bö­gen bi
ji bö­gen bi
se bö­gen bi
Perfekt:
ik heff bi­böögt
du hest bi­böögt
he/se/dat hett bi­böögt
wi hebbt bi­böögt
ji hebbt bi­böögt
se hebbt bi­böögt
Kunjunktiv:
ik böög bi
du böögst bi
he/se/dat böög bi
wi bö­gen bi
ji bö­gen bi
se bö­gen bi
Imperativ:
böög bi!
böögt bi!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: bi + bögen