Utspraak op Platt: /tʊkhɔu̯ln̩/
Verb
Sülven: tuck·ho·len
[1]
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
nich nageven
düütsch:
standhalten
etwas ohne Reaktion über sich ergehen lassen
Bispelen:
So lang du Lehrjung büst, muttst du noch tuckholen.

Verbformen:

Infinitiv:
tuck­ho­len
PPP:
tuck­ho­len
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik hool tuck
du höll­st tuck
he/se/dat höll­t tuck
wi hoolt tuck
ji hoolt tuck
se hoolt tuck
Vergangen Tiet:
ik hööl tuck
du höölst tuck
he/se/dat hööl tuck
wi hö­len tuck
ji hö­len tuck
se hö­len tuck
Perfekt:
ik heff tuck­ho­len
du hest tuck­ho­len
he/se/dat hett tuck­ho­len
wi hebbt tuck­ho­len
ji hebbt tuck­ho­len
se hebbt tuck­ho­len
Kunjunktiv:
ik hööl tuck
du höölst tuck
he/se/dat hööl tuck
wi hö­len tuck
ji hö­len tuck
se hö­len tuck
Imperativ:
hool tuck!
hoolt tuck!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: Tuck + holen

Tohoopsett Wöör:

Tuck
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.