Utspraak op Platt: /afvɾakn̩/
Verb
Sülven: af·wra·cken
[1]
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
en Schipp uteneennehmen un dat Metall nee bruken
düütsch:
abwracken
Bispelen:
Dat Schipp is to’t Afwracken verkofft worrn.

Verbformen:

Infinitiv:
af­wra­cken
PPP:
af­wra­ckt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik wrack af
du wra­ckst af
he/se/dat wra­ckt af
wi wra­ckt af
ji wra­ckt af
se wra­ckt af
Vergangen Tiet:
ik wrack af
du wra­ckst af
he/se/dat wrack af
wi wra­cken af
ji wra­cken af
se wra­cken af
Perfekt:
ik heff af­wra­ckt
du hest af­wra­ckt
he/se/dat hett af­wra­ckt
wi hebbt af­wra­ckt
ji hebbt af­wra­ckt
se hebbt af­wra­ckt
Kunjunktiv:
ik wrack af
du wra­ckst af
he/se/dat wrack af
wi wra­cken af
ji wra­cken af
se wra­cken af
Imperativ:
wrack af!
wra­ckt af!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: af + wrack

Tohoopsett Wöör:

afwrackt
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.