Utspraak op Platt: /ɪnfaln̩/ 🔊︎
Verb
Sülven: in·fal·len
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
engelsch:
Bispelen:
Mi is jüst wat infullen!
[2]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
De Schuppen is infullen.

Verbformen:

Infinitiv:
in­fal­len
PPP:
in­ful­len
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik fall in
du fall­st in
he/se/dat fall­t in
wi fall­t in
ji fall­t in
se fall­t in
Vergangen Tiet:
ik füll in
du füll­st in
he/se/dat füll in
wi fül­len in
ji fül­len in
se fül­len in
Perfekt:
ik bün in­ful­len
du büst in­ful­len
he/se/dat is in­ful­len
wi sünd in­ful­len
ji sünd in­ful­len
se sünd in­ful­len
Kunjunktiv:
ik füll in
du füll­st in
he/se/dat füll in
wi fül­len in
ji fül­len in
se fül­len in
Imperativ:
fall in!
fall­t in!
Infinitiv:
in­fal­len
PPP:
in­fal­len
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik fall in
du fall­st in
he/se/dat fall­t in
wi fall­t in
ji fall­t in
se fall­t in
Vergangen Tiet:
ik full in
du full­st in
he/se/dat full in
wi ful­len in
ji ful­len in
se ful­len in
Perfekt:
ik bün in­fal­len
du büst in­fal­len
he/se/dat is in­fal­len
wi sünd in­fal­len
ji sünd in­fal­len
se sünd in­fal­len
Kunjunktiv:
ik full in
du full­st in
he/se/dat full in
wi ful­len in
ji ful­len in
se ful­len in
Imperativ:
fall in!
fall­t in!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: in + fallen