Utspraak op Platt: /uːtvɛsəln/
Verb
Sülven: ut·wes·seln
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
[2]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:

Verbformen:

Infinitiv:
ut­wes­seln
PPP:
ut­wes­selt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik wes­sel ut
du wes­selst ut
he/se/dat wes­selt ut
wi wes­selt ut
ji wes­selt ut
se wes­selt ut
Vergangen Tiet:
ik wes­sel ut
du wes­selst ut
he/se/dat wes­sel ut
wi wes­seln ut
ji wes­seln ut
se wes­seln ut
Perfekt:
ik heff ut­wes­selt
du hest ut­wes­selt
he/se/dat hett ut­wes­selt
wi hebbt ut­wes­selt
ji hebbt ut­wes­selt
se hebbt ut­wes­selt
Kunjunktiv:
ik wes­sel ut
du wes­selst ut
he/se/dat wes­sel ut
wi wes­seln ut
ji wes­seln ut
se wes­seln ut
Imperativ:
wes­sel ut!
wes­selt ut!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: ut + wesseln