Utspraak op Platt: /ɾuːtklaɪ̯ən/
Verb
Sülven: rut·klei·en
[1]
Randwoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
dör Kleien rutmaken
düütsch:
auskratzen
rauskratzen
herauskratzen
Bispelen:
De Hund hett in dat Blick buddelt un all de Blomen rutkleit.

Verbformen:

Infinitiv:
rut­klei­en
PPP:
rut­kleit
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik klei rut
du kleist rut
he/se/dat kleit rut
wi kleit rut
ji kleit rut
se kleit rut
Vergangen Tiet:
ik klei rut
du kleist rut
he/se/dat klei rut
wi klein rut
ji klein rut
se klein rut
Perfekt:
ik heff rut­kleit
du hest rut­kleit
he/se/dat hett rut­kleit
wi hebbt rut­kleit
ji hebbt rut­kleit
se hebbt rut­kleit
Kunjunktiv:
ik klei rut
du kleist rut
he/se/dat klei rut
wi klein rut
ji klein rut
se klein rut
Imperativ:
klei rut!
kleit rut!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: rut + kleien

Tohoopsett Wöör:

rut
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.