Utspraak op Platt: /ɾuːtlɛɡn̩/
Verb
Sülven: rut·leg·gen
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
engelsch:
Bispelen:
Ik heff mi Büx un Hemd för morgen al rutleggt.

Verbformen:

Infinitiv:
rut­leg­gen
PPP:
rut­legg­t
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik legg rut
du legg­st rut
he/se/dat legg­t rut
wi legg­t rut
ji legg­t rut
se legg­t rut
Vergangen Tiet:
ik leed rut
du leedst rut
he/se/dat leed rut
wi le­den rut
ji le­den rut
se le­den rut
Perfekt:
ik heff rut­legg­t
du hest rut­legg­t
he/se/dat hett rut­legg­t
wi hebbt rut­legg­t
ji hebbt rut­legg­t
se hebbt rut­legg­t
Kunjunktiv:
ik leed rut
du leedst rut
he/se/dat leed rut
wi le­den rut
ji le­den rut
se le­den rut
Imperativ:
legg rut!
legg­t rut!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: rut + leggen