Utspraak op Platt: /tɾʏɡvanɐn/
Verb
Sülven: trügg·wan·nern
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
Bispelen:
Na en Stücker wat Johren in de Strööm von Europa wannert de Aals trügg na de Sargassosee.

Verbformen:

Infinitiv:
trüg­g­wan­nern
PPP:
trüg­g­wan­nert
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik wan­ner trügg
du wan­nerst trügg
he/se/dat wan­nert trügg
wi wan­nert trügg
ji wan­nert trügg
se wan­nert trügg
Vergangen Tiet:
ik wan­ner trügg
du wan­nerst trügg
he/se/dat wan­ner trügg
wi wan­nern trügg
ji wan­nern trügg
se wan­nern trügg
Perfekt:
ik bün trüg­g­wan­nert
du büst trüg­g­wan­nert
he/se/dat is trüg­g­wan­nert
wi sünd trüg­g­wan­nert
ji sünd trüg­g­wan­nert
se sünd trüg­g­wan­nert
Kunjunktiv:
ik wan­ner trügg
du wan­nerst trügg
he/se/dat wan­ner trügg
wi wan­nern trügg
ji wan­nern trügg
se wan­nern trügg
Imperativ:
wan­ner trügg!
wan­nert trügg!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: trügg + wannern