Verb
Sülven: sin·nen
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:

Verbformen:

Infinitiv:
sin­nen
PPP:
sin­nen
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik sinn
du sinn­st
he/se/dat sinn­t
wi sinn­t
ji sinn­t
se sinn­t
Vergangen Tiet:
ik sinn
du sinn­st
he/se/dat sinn
wi sin­nen
ji sin­nen
se sin­nen
Perfekt:
ik heff sin­nen
du hest sin­nen
he/se/dat hett sin­nen
wi hebbt sin­nen
ji hebbt sin­nen
se hebbt sin­nen
Kunjunktiv:
ik sinn
du sinn­st
he/se/dat sinn
wi sin­nen
ji sin­nen
se sin­nen
Imperativ:
sinn!
sinn­t!

Etymologie:

Woort afleidt von: Sinn