Utspraak op Platt: /afdaʊ̯ən/
Verb
Sülven: af·dau·en
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
Bispelen:
Dat Ies daut af.

Verbformen:

Infinitiv:
af­dau­en
PPP:
af­daut
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik dau af
du daust af
he/se/dat daut af
wi daut af
ji daut af
se daut af
Vergangen Tiet:
ik dau af
du daust af
he/se/dat dau af
wi daun af
ji daun af
se daun af
Perfekt:
ik bün af­daut
du büst af­daut
he/se/dat is af­daut
wi sünd af­daut
ji sünd af­daut
se sünd af­daut
Kunjunktiv:
ik dau af
du daust af
he/se/dat dau af
wi daun af
ji daun af
se daun af
Imperativ:
dau af!
daut af!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: af + dauen