Utspraak op Platt: /afpɾaln̩/
Verb
Sülven: af·pral·len
[1]
Randwoortschatt
düütsch:

Verbformen:

Infinitiv:
af­pral­len
PPP:
af­prall­t
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik prall af
du prall­st af
he/se/dat prall­t af
wi prall­t af
ji prall­t af
se prall­t af
Vergangen Tiet:
ik prall af
du prall­st af
he/se/dat prall af
wi pral­len af
ji pral­len af
se pral­len af
Perfekt:
ik bün af­prall­t
du büst af­prall­t
he/se/dat is af­prall­t
wi sünd af­prall­t
ji sünd af­prall­t
se sünd af­prall­t
Kunjunktiv:
ik prall af
du prall­st af
he/se/dat prall af
wi pral­len af
ji pral­len af
se pral­len af
Imperativ:
prall af!
prall­t af!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: af + prall