Utspraak op Platt: /afɾaspəln/
Verb
Sülven: af·ras·peln
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:

Verbformen:

Infinitiv:
af­ras­peln
PPP:
af­ras­pelt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik ras­pel af
du ras­pelst af
he/se/dat ras­pelt af
wi ras­pelt af
ji ras­pelt af
se ras­pelt af
Vergangen Tiet:
ik ras­pel af
du ras­pelst af
he/se/dat ras­pel af
wi ras­peln af
ji ras­peln af
se ras­peln af
Perfekt:
ik heff af­ras­pelt
du hest af­ras­pelt
he/se/dat hett af­ras­pelt
wi hebbt af­ras­pelt
ji hebbt af­ras­pelt
se hebbt af­ras­pelt
Kunjunktiv:
ik ras­pel af
du ras­pelst af
he/se/dat ras­pel af
wi ras­peln af
ji ras­peln af
se ras­peln af
Imperativ:
ras­pel af!
ras­pelt af!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: af + raspeln