Utspraak op Platt: /anma͡ɐkn̩/
Verb
Sülven: an·mar·ken
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
Bispelen:
Dat weer em lieks antomarken, dat wat nich stimmen deed.

Verbformen:

Infinitiv:
an­mar­ken
PPP:
an­markt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik mark an
du markst an
he/se/dat markt an
wi markt an
ji markt an
se markt an
Vergangen Tiet:
ik mark an
du markst an
he/se/dat mark an
wi mar­ken an
ji mar­ken an
se mar­ken an
Perfekt:
ik heff an­markt
du hest an­markt
he/se/dat hett an­markt
wi hebbt an­markt
ji hebbt an­markt
se hebbt an­markt
Kunjunktiv:
ik mark an
du markst an
he/se/dat mark an
wi mar­ken an
ji mar­ken an
se mar­ken an
Imperativ:
mark an!
markt an!
Infinitiv:
an­mar­ken
PPP:
an­mor­ken
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik mark an
du markst an
he/se/dat markt an
wi markt an
ji markt an
se markt an
Vergangen Tiet:
ik mork an
du morkst an
he/se/dat mork an
wi mor­ken an
ji mor­ken an
se mor­ken an
Perfekt:
ik heff an­mor­ken
du hest an­mor­ken
he/se/dat hett an­mor­ken
wi hebbt an­mor­ken
ji hebbt an­mor­ken
se hebbt an­mor­ken
Kunjunktiv:
ik mork an
du morkst an
he/se/dat mork an
wi mor­ken an
ji mor­ken an
se mor­ken an
Imperativ:
mark an!
markt an!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: an + marken
Identische Wöör ››› anmarken ❔︎