Utspraak op Platt: /anpløːy̯ɡn̩/
Verb
Sülven: an·plö·gen
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:

Verbformen:

Infinitiv:
an­plö­gen
PPP:
an­plöögt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik plöög an
du plöögst an
he/se/dat plöögt an
wi plöögt an
ji plöögt an
se plöögt an
Vergangen Tiet:
ik plöög an
du plöögst an
he/se/dat plöög an
wi plö­gen an
ji plö­gen an
se plö­gen an
Perfekt:
ik heff an­plöögt
du hest an­plöögt
he/se/dat hett an­plöögt
wi hebbt an­plöögt
ji hebbt an­plöögt
se hebbt an­plöögt
Kunjunktiv:
ik plöög an
du plöögst an
he/se/dat plöög an
wi plö­gen an
ji plö­gen an
se plö­gen an
Imperativ:
plöög an!
plöögt an!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: an + plögen