Utspraak op Platt: /vɛçspøːln̩/
Verb
Sülven: weg·spö·len
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Ik heff den Rest Melk wegspöölt, de weer suur.
[2]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
Bispelen:
De Regen hett den Dreck von de Straat wegspöölt.

Verbformen:

Infinitiv:
weg­spö­len
PPP:
weg­spöölt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik spööl weg
du spöölst weg
he/se/dat spöölt weg
wi spöölt weg
ji spöölt weg
se spöölt weg
Vergangen Tiet:
ik spööl weg
du spöölst weg
he/se/dat spööl weg
wi spö­len weg
ji spö­len weg
se spö­len weg
Perfekt:
ik bün weg­spöölt
du büst weg­spöölt
he/se/dat is weg­spöölt
wi sünd weg­spöölt
ji sünd weg­spöölt
se sünd weg­spöölt
Kunjunktiv:
ik spööl weg
du spöölst weg
he/se/dat spööl weg
wi spö­len weg
ji spö­len weg
se spö­len weg
Imperativ:
spööl weg!
spöölt weg!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: weg + spölen