Utspraak op Platt: /anspɾɪŋn̩/
Verb
Sülven: an·sprin·gen
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
De Hund hett mi ansprungen.

Seggwiesen un Utdrück:

ansprungen kamen
[2]
Opbowoortschatt
Bispelen:
As he markt hett, dat ik nahuus kamen bün, keem he lieks ansprungen.

Verbformen:

Infinitiv:
an­sprin­gen
PPP:
an­sprun­gen
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik sprin­g an
du sprin­gst an
he/se/dat sprin­gt an
wi sprin­gt an
ji sprin­gt an
se sprin­gt an
Vergangen Tiet:
ik sprün­g an
du sprün­gst an
he/se/dat sprün­g an
wi sprün­gen an
ji sprün­gen an
se sprün­gen an
Perfekt:
ik heff an­sprun­gen
du hest an­sprun­gen
he/se/dat hett an­sprun­gen
wi hebbt an­sprun­gen
ji hebbt an­sprun­gen
se hebbt an­sprun­gen
Kunjunktiv:
ik sprün­g an
du sprün­gst an
he/se/dat sprün­g an
wi sprün­gen an
ji sprün­gen an
se sprün­gen an
Imperativ:
sprin­g an!
sprin­gt an!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: an + springen