Utspraak op Platt: /afhyːɾən/
Verb
Sülven: af·hü·ren
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Dat Huus heff ik mien Unkel afhüürt.

Verbformen:

Infinitiv:
af­hü­ren
PPP:
af­hüürt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik hüür af
du hüürst af
he/se/dat hüürt af
wi hüürt af
ji hüürt af
se hüürt af
Vergangen Tiet:
ik hüür af
du hüürst af
he/se/dat hüür af
wi hü­ren af
ji hü­ren af
se hü­ren af
Perfekt:
ik heff af­hüürt
du hest af­hüürt
he/se/dat hett af­hüürt
wi hebbt af­hüürt
ji hebbt af­hüürt
se hebbt af­hüürt
Kunjunktiv:
ik hüür af
du hüürst af
he/se/dat hüür af
wi hü­ren af
ji hü­ren af
se hü­ren af
Imperativ:
hüür af!
hüürt af!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: af + hüren