Utspraak op Platt: /vɪltɔːnt/
Substantiv
Sülven: Wild·aant
Plural: Wild­aan­ten f de Wild­aant
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
De Jäger harr dree Wildaanten schaten.

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: wild + Aant