Utspraak op Platt: /bəkɛn̩/
Verb
Sülven: be·ken·nen
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
He hett siene Sünnen bekennt.

Verbformen:

Infinitiv:
be­ken­nen
PPP:
be­kenn­t
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik be­kenn
du be­kenn­st
he/se/dat be­kenn­t
wi be­kenn­t
ji be­kenn­t
se be­kenn­t
Vergangen Tiet:
ik be­kenn
du be­kenn­st
he/se/dat be­kenn
wi be­ken­nen
ji be­ken­nen
se be­ken­nen
Perfekt:
ik heff be­kenn­t
du hest be­kenn­t
he/se/dat hett be­kenn­t
wi hebbt be­kenn­t
ji hebbt be­kenn­t
se hebbt be­kenn­t
Kunjunktiv:
ik be­kenn
du be­kenn­st
he/se/dat be­kenn
wi be­ken­nen
ji be­ken­nen
se be­ken­nen
Imperativ:
be­kenn!
be­kenn­t!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: be- + kennen