Utspraak op Platt: /antɾɛkn̩/
Verb
Sülven: an·tre·cken
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
don
[2]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
[3]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
wat persönlich nehmen
düütsch:
[4]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Treck de Schruuv goot an.

Verbformen:

Infinitiv:
an­tre­cken
PPP:
an­tro­cken
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik treck an
du tre­ckst an
he/se/dat tre­ckt an
wi tre­ckt an
ji tre­ckt an
se tre­ckt an
Vergangen Tiet:
ik tröck an
du trö­ckst an
he/se/dat tröck an
wi trö­cken an
ji trö­cken an
se trö­cken an
Perfekt:
ik heff an­tro­cken
du hest an­tro­cken
he/se/dat hett an­tro­cken
wi hebbt an­tro­cken
ji hebbt an­tro­cken
se hebbt an­tro­cken
Kunjunktiv:
ik tröck an
du trö­ckst an
he/se/dat tröck an
wi trö­cken an
ji trö­cken an
se trö­cken an
Imperativ:
treck an!
tre­ckt an!
Infinitiv:
an­tre­cken
PPP:
an­tro­cken
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik treck an
du tre­ckst an
he/se/dat tre­ckt an
wi tre­ckt an
ji tre­ckt an
se tre­ckt an
Vergangen Tiet:
ik treck an
du tre­ckst an
he/se/dat treck an
wi tre­cken an
ji tre­cken an
se tre­cken an
Perfekt:
ik heff an­tro­cken
du hest an­tro­cken
he/se/dat hett an­tro­cken
wi hebbt an­tro­cken
ji hebbt an­tro­cken
se hebbt an­tro­cken
Kunjunktiv:
ik treck an
du tre­ckst an
he/se/dat treck an
wi tre­cken an
ji tre­cken an
se tre­cken an
Imperativ:
treck an!
tre­ckt an!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: an + trecken