Utspraak op Platt: /ɾuːtfaln̩/
Verb
Sülven: rut·fal·len
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
De lüttsche Vagel is ut dat Nest rutfullen.

Verbformen:

Infinitiv:
rut­fal­len
PPP:
rut­ful­len
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik fall rut
du fall­st rut
he/se/dat fall­t rut
wi fall­t rut
ji fall­t rut
se fall­t rut
Vergangen Tiet:
ik füll rut
du füll­st rut
he/se/dat füll rut
wi fül­len rut
ji fül­len rut
se fül­len rut
Perfekt:
ik heff rut­ful­len
du hest rut­ful­len
he/se/dat hett rut­ful­len
wi hebbt rut­ful­len
ji hebbt rut­ful­len
se hebbt rut­ful­len
Kunjunktiv:
ik füll rut
du füll­st rut
he/se/dat füll rut
wi fül­len rut
ji fül­len rut
se fül­len rut
Imperativ:
fall rut!
fall­t rut!
Infinitiv:
rut­fal­len
PPP:
rut­fal­len
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik fall rut
du fall­st rut
he/se/dat fall­t rut
wi fall­t rut
ji fall­t rut
se fall­t rut
Vergangen Tiet:
ik full rut
du full­st rut
he/se/dat full rut
wi ful­len rut
ji ful­len rut
se ful­len rut
Perfekt:
ik heff rut­fal­len
du hest rut­fal­len
he/se/dat hett rut­fal­len
wi hebbt rut­fal­len
ji hebbt rut­fal­len
se hebbt rut­fal­len
Kunjunktiv:
ik full rut
du full­st rut
he/se/dat full rut
wi ful­len rut
ji ful­len rut
se ful­len rut
Imperativ:
fall rut!
fall­t rut!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: rut + fallen