Utspraak op Platt: /liːkn̩/
Verb
Sülven: lie·ken
[1]
Opbowoortschatt
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
He liekt op sien Moder.
[2]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
op wat rophollen
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
aim

Verbformen:

Infinitiv:
lie­ken
PPP:
liekt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik liek
du liekst
he/se/dat liekt
wi liekt
ji liekt
se liekt
Vergangen Tiet:
ik liek
du liekst
he/se/dat liek
wi lie­ken
ji lie­ken
se lie­ken
Perfekt:
ik heff liekt
du hest liekt
he/se/dat hett liekt
wi hebbt liekt
ji hebbt liekt
se hebbt liekt
Kunjunktiv:
ik liek
du liekst
he/se/dat liek
wi lie­ken
ji lie­ken
se lie­ken
Imperativ:
liek!
liekt!

Etymologie:

Woort afleidt von: liek