Utspraak op Platt: /fəɾmɔːn̩/
Verb
Sülven: ver·mah·nen
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Ik heff em al en poor Maal vermahnt, dat he dat nich doon schall.

Verbformen:

Infinitiv:
ver­mah­nen
PPP:
ver­mahnt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik ver­mahn
du ver­mahnst
he/se/dat ver­mahnt
wi ver­mahnt
ji ver­mahnt
se ver­mahnt
Vergangen Tiet:
ik ver­mahn
du ver­mahnst
he/se/dat ver­mahn
wi ver­mah­nen
ji ver­mah­nen
se ver­mah­nen
Perfekt:
ik heff ver­mahnt
du hest ver­mahnt
he/se/dat hett ver­mahnt
wi hebbt ver­mahnt
ji hebbt ver­mahnt
se hebbt ver­mahnt
Kunjunktiv:
ik ver­mahn
du ver­mahnst
he/se/dat ver­mahn
wi ver­mah­nen
ji ver­mah­nen
se ver­mah­nen
Imperativ:
ver­mahn!
ver­mahnt!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: ver- + mahnen