Utspraak op Platt: /kɔpəln/
Verb
Sülven: kop·peln
[1]
Koort Koort wiesen
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
verbinnen
düütsch:
koppeln
kuppeln
nedderlandsch:
verbinden
engelsch:
connect
[2]
Koort Koort wiesen
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
sik ~
plattdüütsch:
tohoopsluten
to’n Bispeel von Deerten, de en Flock billt
düütsch:
sich zu einem Schwarm zusammenschließen
Bispelen:
Wenn de Spreen sik koppelt, gifft dat Regen.

Verbformen:

Infinitiv:
kop­peln
PPP:
kop­pelt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik kop­pel
du kop­pelst
he/se/dat kop­pelt
wi kop­pelt
ji kop­pelt
se kop­pelt
Vergangen Tiet:
ik kop­pel
du kop­pelst
he/se/dat kop­pel
wi kop­peln
ji kop­peln
se kop­peln
Perfekt:
ik heff kop­pelt
du hest kop­pelt
he/se/dat hett kop­pelt
wi hebbt kop­pelt
ji hebbt kop­pelt
se hebbt kop­pelt
Kunjunktiv:
ik kop­pel
du kop­pelst
he/se/dat kop­pel
wi kop­peln
ji kop­peln
se kop­peln
Imperativ:
kop­pel!
kop­pelt!

Etymologie:

Woort afleidt von: Koppel
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.