Utspraak op Platt: /fəɾknuːzn̩/
Verb
Sülven: ver·knu·sen
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
Bispelen:
Ik kann den Keerl nich verknusen!
[2]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
[3]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
seelsch verarbeiden
düütsch:
Bispelen:

Verbformen:

Infinitiv:
ver­knu­sen
PPP:
ver­knuust
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik ver­knuus
du ver­knuust
he/se/dat ver­knuust
wi ver­knuust
ji ver­knuust
se ver­knuust
Vergangen Tiet:
ik ver­knuus
du ver­knuust
he/se/dat ver­knuus
wi ver­knu­sen
ji ver­knu­sen
se ver­knu­sen
Perfekt:
ik heff ver­knuust
du hest ver­knuust
he/se/dat hett ver­knuust
wi hebbt ver­knuust
ji hebbt ver­knuust
se hebbt ver­knuust
Kunjunktiv:
ik ver­knuus
du ver­knuust
he/se/dat ver­knuus
wi ver­knu­sen
ji ver­knu­sen
se ver­knu­sen
Imperativ:
ver­knuus!
ver­knuust!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: ver- + knusen