kievig op Plattdüütsch

Utspraak op Platt: /kiːvɪç/

Adjektiv

Sülven: kie·vig

kieviger kievigst

[1]

Opbowoortschatt

plattdüütsch:

mit Lust op Striet, gnatzig

düütsch:

streitlustig

zänkisch

nedderlandsch:

ruzieachtig

twistziek

engelsch:

quarrelsome

belligerent

Bispelen:

As ik em seggt heff, dat he sien Auto nich op mien Parkplatz parken schall, is he kievig worrn un hett mi allerhand vörholen.

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: kieven + -ig

Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.