Utspraak op Platt: /klɪnɡəln/
Verb
Sülven: klin·geln
[1]
Koort Koort wiesen
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
en lütte Klock lüden
vör allen an de Huusdöör un von’t Telefon
düütsch:
klingeln
engelsch:
ring
Bispelen:
De Wecker klingelt Klock söss!

Verbformen:

Infinitiv:
klin­geln
PPP:
klin­gelt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik klin­gel
du klin­gelst
he/se/dat klin­gelt
wi klin­gelt
ji klin­gelt
se klin­gelt
Vergangen Tiet:
ik klin­gel
du klin­gelst
he/se/dat klin­gel
wi klin­geln
ji klin­geln
se klin­geln
Perfekt:
ik heff klin­gelt
du hest klin­gelt
he/se/dat hett klin­gelt
wi hebbt klin­gelt
ji hebbt klin­gelt
se hebbt klin­gelt
Kunjunktiv:
ik klin­gel
du klin­gelst
he/se/dat klin­gel
wi klin­geln
ji klin­geln
se klin­geln
Imperativ:
klin­gel!
klin­gelt!

Etymologie:

Woort afleidt von: klingen

Tohoopsett Wöör:

Klingel Klingelbüdel Klingeldöör
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.