plackig op Plattdüütsch

Utspraak op Platt: /plakɪç/

Adjektiv

Sülven: pla·ckig

plackiger plackigst

[1]

Koort

Opbowoortschatt

plattdüütsch:

mit Pläck op

düütsch:

fleckig

schmutzig

nedderlandsch:

vlekkig

morsig

engelsch:

spotty

speckled

Bispelen:

Diene Büx is ja ganz plackig!

Bild, dat de Ünnerbedüden illustreert

Michael Coghlan from Adelaide, Australia, CC BY-SA 2.0

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: Plack + -ig

Identische Wöör ››› pläckig ❔︎

Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.