Utspraak op Platt: /ansmɛɪ̯ɾən/
Verb
Sülven: an·sme·ren
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
Bispelen:
He wull mi ansmeren, aver ik heff dat lieks markt.
[2]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
[3]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:

Verbformen:

Infinitiv:
an­sme­ren
PPP:
an­smeert
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik smeer an
du smeerst an
he/se/dat smeert an
wi smeert an
ji smeert an
se smeert an
Vergangen Tiet:
ik smeer an
du smeerst an
he/se/dat smeer an
wi sme­ren an
ji sme­ren an
se sme­ren an
Perfekt:
ik heff an­smeert
du hest an­smeert
he/se/dat hett an­smeert
wi hebbt an­smeert
ji hebbt an­smeert
se hebbt an­smeert
Kunjunktiv:
ik smeer an
du smeerst an
he/se/dat smeer an
wi sme­ren an
ji sme­ren an
se sme­ren an
Imperativ:
smeer an!
smeert an!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: an + smeren