Utspraak op Platt: /snaʊ̯əln/
Verb
Sülven: snau·eln
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
[2]
Opbowoortschatt
Figurativ

Verbformen:

Infinitiv:
snau­eln
PPP:
snau­elt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik snau­el
du snau­elst
he/se/dat snau­elt
wi snau­elt
ji snau­elt
se snau­elt
Vergangen Tiet:
ik snau­el
du snau­elst
he/se/dat snau­el
wi snau­eln
ji snau­eln
se snau­eln
Perfekt:
ik heff snau­elt
du hest snau­elt
he/se/dat hett snau­elt
wi hebbt snau­elt
ji hebbt snau­elt
se hebbt snau­elt
Kunjunktiv:
ik snau­el
du snau­elst
he/se/dat snau­el
wi snau­eln
ji snau­eln
se snau­eln
Imperativ:
snau­el!
snau­elt!

Etymologie:

Woort afleidt von: snauen