Substantiv
Sülven: Na·cken
Plural: Na­ckens m de Na­cken
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
nek
engelsch:
Bispelen:
Ik heff Wehdaag in’n Nacken.

Etymologie:

Woort afleidt von: Nack