Utspraak op Platt: /uːtɾakn̩/
Verb
Sülven: ut·ra·cken
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
Bispelen:
Wi mööt ees Kartuffeln utracken.
[2]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
[3]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:

Verbformen:

Infinitiv:
ut­ra­cken
PPP:
ut­ra­ckt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik rack ut
du ra­ckst ut
he/se/dat ra­ckt ut
wi ra­ckt ut
ji ra­ckt ut
se ra­ckt ut
Vergangen Tiet:
ik rack ut
du ra­ckst ut
he/se/dat rack ut
wi ra­cken ut
ji ra­cken ut
se ra­cken ut
Perfekt:
ik heff ut­ra­ckt
du hest ut­ra­ckt
he/se/dat hett ut­ra­ckt
wi hebbt ut­ra­ckt
ji hebbt ut­ra­ckt
se hebbt ut­ra­ckt
Kunjunktiv:
ik rack ut
du ra­ckst ut
he/se/dat rack ut
wi ra­cken ut
ji ra­cken ut
se ra­cken ut
Imperativ:
rack ut!
ra­ckt ut!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: ut + racken