Uitspraak in het Plat: /fastʃɾuːm̩/
werkwoord
Afbreking: fast·schru·ven
[1]
perifere woordenschat
Nedersaksisch:
Nederlands:
Engels:
Duits:
Voorbeelden:
Schruuv man önnig fast, dat dat nich wedder apengeiht.

Werkwoordvormen:

infinitief:
fast­schru­ven
voltooid deelwoord:
fast­schruuvt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
tegenwoordig:
ik schruuv fast
du schruuvst fast
he/se/dat schruuvt fast
wi schruuvt fast
ji schruuvt fast
se schruuvt fast
verleden:
ik schruuv fast
du schruuvst fast
he/se/dat schruuv fast
wi schru­ven fast
ji schru­ven fast
se schru­ven fast
voltooid:
ik heff fast­schruuvt
du hest fast­schruuvt
he/se/dat hett fast­schruuvt
wi hebbt fast­schruuvt
ji hebbt fast­schruuvt
se hebbt fast­schruuvt
conjunctief:
ik schruuv fast
du schruuvst fast
he/se/dat schruuv fast
wi schru­ven fast
ji schru­ven fast
se schru­ven fast
imperatief:
schruuv fast!
schruuvt fast!
infinitief:
fast­schru­ven
voltooid deelwoord:
fast­schra­ven
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
tegenwoordig:
ik schruuv fast
du schruuvst fast
he/se/dat schruuvt fast
wi schruuvt fast
ji schruuvt fast
se schruuvt fast
verleden:
ik schrööv fast
du schröövst fast
he/se/dat schrööv fast
wi schrö­ven fast
ji schrö­ven fast
se schrö­ven fast
voltooid:
ik heff fast­schra­ven
du hest fast­schra­ven
he/se/dat hett fast­schra­ven
wi hebbt fast­schra­ven
ji hebbt fast­schra­ven
se hebbt fast­schra­ven
conjunctief:
ik schrööv fast
du schröövst fast
he/se/dat schrööv fast
wi schrö­ven fast
ji schrö­ven fast
se schrö­ven fast
imperatief:
schruuv fast!
schruuvt fast!

Etymologie:

Samengesteld woord gevormd door: fast + schruven